V pátek 1.7. čtu zprávu od Kubajze „ Zdar, pojeď se mnou od pondělí do středy do Tater, dáme lehčí cestu na Lomničák“. No usmál jsem se a pro sebe si říkám, to bude hustýýý, Kubajzův výklad slova „lehčí“ už znám.
Jak probíhal můj první výjezd do Arca? Čtěte, slintejte, blázněte a nebo si dělejte co chcete ;)
Je 12. 6. Neděle odpoledne a my vyrážíme s naší čtyř a půl členou partou do Itálie. Cesta byla sice dlouhá a nepohodlná, ale hnali jsme se vpřed s Kubajzovou nesmrtelnou felicií a rakví doslova přikurtovanou na střeše.
Do Itálie jsme dorazili o půl jedné večer a v klidu jsme se vyspali v jeskyni nedaleko městečka Sarche. Jelikož jsem v jeskyni ještě nespal, tak jsem si to představoval trošku jinak než to bylo. Dřevěnou plošinu v jeskyni na spaní v pěti metrech jsem fakt nečekal. Tak tam jsme se trošku prospali na ten rozlezový den a brzo ráno jsme jeli na místo, kde nás čekala druhá polovina party.
První den jsme se rozlezli v sektoru Belveder. S krásným výhledem na jezero Lago di Garda. Někteří z nás vylezli slušné cesty, ale někteří byli úplně marní :D. Ale přece jenom. První den... Není kam spěchat.
Spát jsme šli zase do jeskyně, protože jsme vyčkávali déšť. A taky, že jsme si rozložili spaní, najedli se a začalo pršet. Další den jsme navštívili Nago. A po dlouhé štrece, která vedla ke skalám jsme si pořádně odpočinuli a po nějaké chvíli šli lézt. Úterý byl smolný den. Hlavně pro Adama, který si narazil kotník při dopadu a tím to pro něj zkončilo. Adam jel s Barčou a Romanem do nemocnice, ale s Romanem se tam nenudili a zpátky do jeskyně přijeli celí vysmátí.
Další tři dny jsme lezli v Massone. Všichni jsme tam měli co lézt. Kuba OS 7a, Peter 7a a já 7c Shaved Biever, ve kterém jsem strávil dva dny, ale nakonec stejně nepadl...tak příště to dám a třeba i na rozlez ;)
Adamovi se udělalo špatně od žaludku, takže toho zase moc nevylezl a spíše seděl v autě nebo ležel pod skalou. Večer jsme zjistili že nám někdo vlezl do auta a co nekradli. No samozřejmě můj batoh s oblečením a věcma, prostě paráda. Ale co už, večer zalezu do spacáku, který mi naštěstí v autě zůstal a odchodím to v tom co mám na sobě ;)
Poslední den.. Poslední šance vylézt 7c a jet domů s úsměvem na tváři. Ať už nejedu domů s prázdnou, když nás okradli. Jedeme do sektoru San Siro kde jsme s Filipem pokusovali v 7c celý den. Zatím co Kuba s Adamem už měli vylezené 7b po dvou hodinách. Naštěstí naše snaha nebyla zbytečná a potom co Adam vymyslel software se mi daří to sedmým pokusem přelezt a domů jsem si dovezl svoje první 7c.
Pěkný výjezd za námi a doufám že spousta před námi.
Mějte se fajn
Rosťa
Milí přátelé, dnes Vám budu psát o našem velkém dobrodružství, které jsem prožil společně s mým kamarádem Lubou Rekem na nejvyšší hoře Slovenské republiky Gerlachovském štítě ve výšce 2655 m.n.m.
Pokaždé když se z Fater vracím domů tak si říkám, že už příště navštívím Janošíkovy diery, už příště….
Vše vypadá tak, že příště bude zase až příště. A zase jedu s batohem na jiný trek…
Na čas vybíhám před barák a tam už na mě čeká Vašek a odjíždíme vyzvednout Honzu, společně kupujeme jízdenky a nastupujeme do obsazeného rychlíku mířícího do Bohumína.
Ranní Javorníček - zahřívací kolo
Rovnou po noční šichtě se vydávám do Veřovic, v noci krásně a vydatně pršelo a tak očekávám mlhu, ano tu kouzelnou mlhu v lesích a na vrcholu.
O zaječí skok.
Celý trek byl v základu zamýšlen úplně jinak než se nakonec odehrál. Rozhodující roli má vždy ve všem počasí, to tvoří a udává celou strategii mého „toulání“ po horách. Prvotní plány počítaly s mou účastí v západních roháčích.
Jak se (ne)zabít v Tatrách rohatých.
Pro srpen jsem si naplánoval sedmidenní trek po západních Tatrách s návštěvou dvou jeskynní v Tatrách nízkých v Demänovské dolině.
Přejít, přelézt, přetraverzovat a vyšlápnout přes podstatnou část Roháčů, to byl můj prvotní plán v Tatrách.
Ale vše dopadlo jinak, než jsem si předem naplánoval a po třech dnech na hřebeni se neplánovaně vracím domů.
Tak a je to tady, zase jsme doma....... doma v tom všedním životě a je za námi malá etapa života. Života, ve kterém jsme se seznámili se Španělskou Siestou... .jako bych někde slyšel:
¿Qué piensas hacer mañana ? → Co máš na zítřek v plánu?
No sé lo que el mañana. Hoy vivo. → Nevím co zítra. Žiji dnes.
Tak v tomto duchu jsme se snažili žít 14 dní.... jedinou starostí bylo ráno se rozhodnout, jestli vůbec polezeme nebo ne :D
Zkrátka trip jak má být.
Napsal: Jan Tichavský - Ticháček
Vytvořeno dne: 12.11.2015
Jednoho krásného dne jsem se s Lubou vydal na Gerlach, na tento výstup jsem začal pomýšlet společně s Lubou, když jsme v létě zdolali Lomničák. Jak jsme se domluvili, tak jsme učinili. Datum odjezdu jsme stanovili na 23.09.2015 v odpoledních hodinách okolo 16:00 hodin po práci. Tož jsme se naskládali do naší cestovní Feliny a hurá do nádherných Tater. Cesta byla skvělá, nikde jsme nespěchali a v klidu jsme dojeli do Tatranské Polianky mírně před 21 hodinou. Našli jsme krásných flek na spaní nedaleko od vlakáče, ale překazilo nám to velmi silné volání, jelenů v říji, dnes už vím, že to byli jeleni, ale tehdy jsme si neuvědomili, že je období říje a první co nás napadlo a bylo vysloveno při vystupování z auta bylo ,,Luba pi... medvěd,, no byl jsem mírně rozhozen a v mžiku jsme byli zpět v autě, nu což domluvili jsme se, že tady spát nebudeme, a s Felinou jsme se přemístili do většího klidu na centrální parkoviště ve Starém Smokovci. Tady už to bylo lepší, vzhledem k tomu, že jsme měli obavy o své životy a následného sežrání medvědy J tak jsem původní plán zahájit výstup posunuli z 02:00 hod. na nějakou 05:00 hod. ranní dne 24.09.2015.
Po probuzení sušíme stany a vyrážíme zpátky do sedla a přes vysoké vrcholy (Ovčárec 2768, Mariški vrch 2765, Goljam Bliznak 2779, Malak Bliznak 2777 m.n.m.) do sedla Preslapa a rovnou vzhůru k vysněné Musale...
Copyright © 2015 | Horolezecký oddíl Studénka